การเซ็นเซอร์ภาพอนาจารของญี่ปุ่น

การเซ็นเซอร์ภาพลามกอนาจารของญี่ปุ่นเกิดขึ้นจากความนิยมของประเภทภาพยนตร์ “สีชมพู” ซึ่งเป็นภาพยนตร์อีโรติกแบบซอฟต์คอร์ในญี่ปุ่น ตัวอย่างเช่น ภาพยนตร์ปี 1962 เรื่อง The Market of the Flesh ถูกระงับเนื่องจากละเมิดกฎหมายลามกอนาจาร แต่ไม่เคยถูกดำเนินคดี ในที่สุดมันก็ถูกปล่อยออกมาอีกครั้งโดยเอาส่วนที่ลามกอนาจารออก หนังโป๊เรื่องอื่นๆ ได้ก้าวข้ามขีดจำกัด แม้แต่ภาพยนตร์ศิลปะก็ได้รับอนุญาตให้แสดงภาพเปลือยและกายวิภาคของผู้ชายโดยไม่ต้องเซ็นเซอร์

หนังโป๊ญี่ปุ่นมักมีรูปแบบพิกเซลหรือเซ็นเซอร์ไม่เหมือนกับสื่อลามกของตะวันตก นี่เป็นเพราะกฎหมายเซ็นเซอร์ของประเทศ แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา กฎหมายเหล่านี้มีความโปร่งใสมากขึ้น ซึ่งหมายความว่าวิดีโอจำนวนมากไม่จำเป็นต้องถูกเซ็นเซอร์ ซึ่งหมายความว่ายังมีภาพอนาจารญี่ปุ่นมากมายให้รับชมนอกประเทศญี่ปุ่น บริษัทผู้ผลิตต่างหลบเลี่ยงการใช้เซิร์ฟเวอร์ของตนนอกประเทศ

ในบางกรณี อุตสาหกรรมภาพอนาจารของญี่ปุ่นได้ใช้ประเภท “โลลิค่อน” เพื่อกำหนดเป้าหมายเด็กสาวก่อนวัยอันควร แม้ว่าการใช้ Lolicon และ Shotacon เป็นชื่อสำหรับงานอีโรติกในสหรัฐอเมริกาถือเป็นเรื่องผิดกฎหมาย แต่ก็ได้รับความนิยมในญี่ปุ่น พวกเขาเป็นปัจจัยสำคัญในการโต้เถียงเรื่องภาพลามกอนาจารของการ์ตูน แม้ว่าอายุที่กฎหมายกำหนดสำหรับเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องเพศในภาพยนตร์คือ 18 ปี ฝ่ายตุลาการของญี่ปุ่นกลับไม่มีนโยบายที่จะยอมรับพวกเขาอย่างเด็ดขาด

ความนิยมของสื่อลามกในญี่ปุ่นยังเพิ่มการผลิตวิดีโอโป๊ญี่ปุ่นอีกด้วย ในยุค 80 จำนวนครัวเรือนที่มี VCR เพิ่มขึ้นและส่วนใหญ่มีโทรทัศน์สองเครื่อง อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่รายที่มีเลเซอร์ดิสก์ ดังนั้นครอบครัวส่วนใหญ่จึงมีทีวีสองเครื่อง เมื่อคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลแพร่หลายมากขึ้น คนญี่ปุ่นส่วนใหญ่มีเครื่องหนึ่ง นอกจากนี้ เครื่องเหล่านี้ไม่มีข้อจำกัดด้านเนื้อหา ดังนั้นสื่อลามกญี่ปุ่นจึงไม่ถูกเซ็นเซอร์เลย

หนังโป๊ญี่ปุ่นจำนวนมากมีปลาไหลอยู่ในไส้ตรง ปลาไหลกำลังบิดตัวไปมาและบางครั้งก็มีหลายครั้ง ความคล้ายคลึงระหว่างหนังโป๊ญี่ปุ่นกับความสามารถของนากามูระทำให้เป็นประเภทที่ไม่เป็นที่นิยมในญี่ปุ่น และเมื่อไม่มีการเซ็นเซอร์ใดๆ ที่จะปิดกั้นเสรีภาพในการแสดงออก วิดีโอเหล่านี้จึงได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้ว่าภาพอนาจารส่วนใหญ่ที่ผลิตในญี่ปุ่นจะถูกเซ็นเซอร์ แต่ก็ยังมีแนวโน้มที่เพิ่มขึ้นของภาพลามกอนาจารของผู้หญิง อันที่จริง 94% ของผู้หญิงญี่ปุ่นอายุระหว่าง 18 ถึง 40 ปีดูสื่อลามกออนไลน์อย่างน้อยสองครั้งต่อสัปดาห์ แม้ว่านี่จะดูเป็นวิธีที่น่าสยดสยองในการดูหนังโป๊ แต่ก็กลายเป็นวิธีที่นิยมในการเติมเต็มความต้องการทางเพศด้วยวิธีที่ละเอียดอ่อนแต่เย้ายวนสูง

แม้ว่าสื่อลามกญี่ปุ่นจะถือเป็นข้อห้ามในญี่ปุ่น แต่ก็กำลังเป็นที่นิยมมากขึ้นในฝั่งตะวันตก ในญี่ปุ่น มีกฎหมายหลายฉบับที่ควบคุมภาพอนาจาร ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องเข้าใจว่ากฎหมายในประเทศของคุณแตกต่างกันอย่างไร ในบางประเทศ การดูสื่อลามกเป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่ในประเทศส่วนใหญ่นั้นไม่ผิดกฎหมาย คุณสามารถหาสื่อลามกที่หลากหลายในญี่ปุ่นได้ที่ร้านวิดีโอในพื้นที่ของคุณ

หนังโป๊ญี่ปุ่นส่วนใหญ่ถ่ายโดยมือสมัครเล่น อย่างไรก็ตาม รัฐบาลญี่ปุ่นยังดำเนินการไม่เพียงพอที่จะแก้ไขปัญหาการสร้างภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่ในประเทศ จนถึงขณะนี้ รัฐบาลญี่ปุ่นเพิ่งตื่นขึ้นเมื่อไม่นานนี้เองกับการแสวงประโยชน์จากภาพยนตร์เอวี ในประเทศญี่ปุ่น โรงผลิตสื่อ AV หลายแห่งถูกควบคุมโดยกลุ่มบริษัทสื่อที่มีอำนาจซึ่งควบคุมช่องรายการโทรทัศน์ บริษัทแผ่นเสียง และสำนักพิมพ์ พวกเขาไม่เพียงรับผิดชอบในการแสวงหาประโยชน์จากความไร้เดียงสาของสตรีเท่านั้น แต่ยังส่งเสริมการขจัดความไร้เดียงสาของผู้หญิงด้วย

แนวความคิดของสื่อลามกญี่ปุ่นนั้นคล้ายกับภาพอนาจารของอเมริกา ยกเว้นข้อเท็จจริงที่ว่ามันผลิตขึ้นในประเทศที่อนุรักษ์นิยมมากกว่าสหรัฐอเมริกา ตัวอย่างเช่น สื่อลามกส่วนใหญ่ในญี่ปุ่นมีไว้เพื่อการบริโภคของผู้ชาย แต่แนวโน้มนั้นมุ่งไปที่ภาพยนตร์ที่มุ่งเป้าไปที่ผู้หญิง ประเภทภาพยนตร์ยังถือเป็นศิลปะรูปแบบหนึ่งในภูมิภาคอีกด้วย ศิลปะและวิทยาศาสตร์ของบริษัทผลิตสื่อลามกไม่ได้เกี่ยวกับการผลิตภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

กฎหมายลามกอนาจารของญี่ปุ่นถูกนำมาใช้เมื่อการเซ็นเซอร์เนื้อหาลามกอนาจารที่รัฐบาลกำหนดและวัฒนธรรมไม่เข้ากัน เป็นผลให้ทั้งสองประเทศมีทัศนคติเกี่ยวกับสื่อลามกที่แตกต่างกัน การเซ็นเซอร์สื่อลามกญี่ปุ่นมีจุดมุ่งหมายเพื่อทำให้วัฒนธรรมยอมรับเนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่มากขึ้น ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ญี่ปุ่นกลายเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศที่มีกฎหมายห้ามวิดีโอโป๊